ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ

Ένα προσωπικό οδοιπορικό σε πέντε σταθμούς του πνεύματος και της ψυχής.

Υπάρχουν ταξίδια που κρατούν μερικές μέρες, κι άλλα που κρατούν για πάντα. Κι έπειτα υπάρχουν εκείνα που δεν έχουν προορισμό, αλλά προσεγγίζουν την ψυχή του ανθρώπου. Ο Νίκος Καζαντζάκης, με τη σειρά "Ταξιδεύοντας", δεν μας προσφέρει απλώς εικόνες από ξένους τόπους, αλλά έναν πνευματικό χάρτη, όπου κάθε σταθμός είναι και ένα βήμα πιο κοντά στην ουσία του ανθρώπου και του πολιτισμού.

Οι εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ επανεκδίδουν με ιδιαίτερη αισθητική και φροντίδα τα πέντε βασικά του έργα: 

➡️ΙΣΠΑΝΙΑ

➡️ΡΟΥΣΙΑ

➡️ΙΑΠΩΝΙΑ-ΚΙΝΑ

➡️ΙΤΑΛΙΑ-ΑΙΓΥΠΤΟΣ-ΣΙΝΑ-ΚΥΠΡΟΣ-ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ-Ο ΜΟΡΙΑΣ

➡️ΑΓΓΛΙΑ 

Το κάθε βιβλίο μοιάζει σαν να έχει γραφτεί για το σήμερα — με τον λόγο του Καζαντζάκη να χτυπά ακαριαία την καρδιά του αναγνώστη.

Ταξιδεύοντας: Ισπανία

Μια χώρα παθιασμένη, αιμάτινη, μετέωρη ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι. Ο Καζαντζάκης γράφει στην Ισπανία σαν να κρατάει έναν καθρέφτη που δείχνει την ίδια τη μοίρα της Ευρώπης. Το βλέμμα του δεν είναι του τουρίστα, αλλά του ανήσυχου πνευματικού ανθρώπου που αφουγκράζεται τις ταραχές, τη φλόγα του εμφυλίου, την καλλιτεχνική έξαρση. Είναι ένα από τα πιο συναισθηματικά και έντονα βιβλία της σειράς.

Ταξιδεύοντας: Ρουσία

Μια Ρωσία που αλλάζει ριζικά, μια κοινωνία σε πλήρη μετάβαση. Ο Καζαντζάκης δεν βλέπει μόνο την επανάσταση — βλέπει τη σύγκρουση ιδεών. Συναντά τον Τολστόι, τον Ντοστογιέφσκι, όχι στα σπίτια τους, αλλά στα μάτια των ανθρώπων. Η Ρουσία για τον Καζαντζάκη είναι ένας καθρέφτης πίστης, βίας και φιλοσοφίας. Πιο σκοτεινό, αλλά και βαθιά στοχαστικό.

Ταξιδεύοντας: Ιαπωνία - Κίνα

Ίσως το πιο ποιητικό και φιλοσοφικό από τα πέντε. Ο Καζαντζάκης προσεγγίζει τον ανατολικό κόσμο όχι με εξωτισμό, αλλά με βαθύ σεβασμό και εσωτερικό προβληματισμό. Η Ανατολή δεν είναι τόπος, είναι νοοτροπία. Αναζητά τον Βούδα, τον Κομφούκιο, τη σιωπή της ψυχής, και συγκρούεται διαρκώς με τον Δυτικό του εαυτό. Ένα έργο για την ενδοσκόπηση και την πνευματική ισορροπία.

Ταξιδεύοντας: Ιταλία

Ένα ταξίδι στην τέχνη, την ομορφιά, τον πολιτισμό. Εδώ, ο Καζαντζάκης απολαμβάνει — αλλά πάντα με στοχαστικό μάτι — τη γέννηση της Αναγέννησης, τη μορφή του Δάντη, του Μιχαήλ Άγγελου, του Βερνάρντο Μπολτζάνο. Η Ιταλία για τον Καζαντζάκη είναι ένας σταθμός φωτός και δημιουργίας, μια ευκαιρία για τον ίδιο να εξετάσει τη δύναμη του πνεύματος απέναντι στη φθορά του χρόνου.

➡️Μια νύχτα είδα ένα όνειρο: Ήμουν σκυμμένος απάνω σ’ ένα σωρό χαρτιά κι έγραφα, έγραφα, έγραφα…

Αγκομαχούσα σα ν’ ανέβαινα βουνό· μαχόμουνα να σώσω, να σωθώ, πάλευα με τις λέξες, πολεμούσα να τις δαμάσω, τις ένιωθα ν’ αντιπηδούν γύρα μου άγριες, ν’ αντιστέκουνται σα φοράδες.

Ξάφνου, σκυμμένος ως ήμουν, ένιωσα, στο κλειδί του κεφαλιού μου, μια ματιά να με διαπερνάει.

Σήκωσα τρομαγμένος τα μάτια κι είδα: Μπροστά μου ένας νάνος, με μαύρα γένια ίσαμε τη γης, στεκόταν, κουνούσε αργά, με περιφρόνηση, το βαρύ κεφάλι και με κοίταζε. Τρομαγμένος έσκυψα πάλε το σβέρκο στο ζυγό και ξακολούθησα να γράφω. Μα η ματιά διατρυπούσε πάντα, ανήλεη, το κορφοκέφαλό μου.

Ξανασήκωσα τα μάτια σιγά, με τρόμο, κι είδα το νάνο να κουνάει πάντα το κεφάλι με θλίψη και περιφρόνηση.

Κι άξαφνα, για πρώτη φορά στη ζωή μου, αηδία ανέβηκε στο σπλάχνο μου, αγανάχτηση για τα χαρτιά τούτα, τα βιβλία και τα μελάνια όπου χάνουμουν, για τον αγώνα μου τον ανόσιο να κλείσω μέσα σε καλούπια ωραιότητας την ψυχή μου.

Ταξιδεύοντας: Αγγλία

Η πιο "ψυχρή" χώρα της σειράς — και συνάμα το πιο οξυδερκές πολιτικό βιβλίο του. Ο συγγραφέας σχολιάζει τον βιομηχανικό πολιτισμό, την αστική μοναξιά, την αντίθεση ανάμεσα στην πρόοδο και στην πνευματική ερημιά. Η Αγγλία τον εμπνέει, αλλά και τον απογοητεύει. Ίσως γιατί του θυμίζει τι φοβάται να γίνει η ανθρωπότητα.

📚 Γιατί να διαβάσεις σήμερα τα "Ταξιδεύοντας";

🔹 Γιατί είναι διαχρονικά ντοκουμέντα εποχής

🔹 Γιατί κάθε σελίδα τους είναι μια αναμέτρηση με την ψυχή

🔹 Γιατί ο Καζαντζάκης δεν "περιγράφει", ερμηνεύει

🔹 Γιατί σε προσκαλούν σε εσωτερικό ταξίδι, όχι μόνο γεωγραφικό

Αυτή τη σειρά κάτι που σπανίζει σήμερα: τη βαθιά, ειλικρινή περιέργεια απέναντι στον κόσμο. Ο Καζαντζάκης δεν ταξίδεψε για να πει «ήμουν κι εκεί» — ταξίδεψε για να καταλάβει ποιος είναι και ποιον τόπο μπορεί να κατοικήσει το πνεύμα. Αν αγαπάς τα βιβλία που ανοίγουν ορίζοντες, όχι μόνο σε τοπία αλλά και στη σκέψη, αυτή η σειρά είναι θησαυρός.

Τα βιβλία της ταξιδιωτικής σειράς του Νίκου ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ θ τα βρείτε σε όλα τα βιβλιοπωλεία αλλά μπορείτε να τα παραγγείλετε online απο το site των εκδόσεων ΔΙΟΠΤΡΑ. 

🛒 ΙΣΠΑΝΙΑ

🛒 ΡΟΥΣΙΑ

🛒 ΙΑΠΩΝΙΑ - ΚΙΝΑ

🛒 ΙΤΑΛΙΑ

🛒 ΑΓΓΛΙΑ

Νίκος Καζαντζάκης

Ο Νίκος Καζαντζάκης γεννήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 1883 στο Ηράκλειο της τουρκοκρατούμενης τότε Κρήτης, Παρασκευή, ημέρα των ψυχών. Για δικηγόρο τον προόριζε ο πατέρας του, ο καπετάν Μιχάλης, αφού πρώτα τον μύησε στην αγάπη και στο δέος της λευτεριάς.

Στα Γράμματα εμφανίστηκε με δοκίμια και άλλα κείμενα το 1906, έτος αποφοίτησής του (με άριστα) από τη Νομική Σχολή τού Πανεπιστημίου Αθηνών. Το πτυχίο φέρει και την υπογραφή του Κωστή Παλαμά ως Γενικού Γραμματέως του Πανεπιστημίου.

Ο πρώτος του γάμος, με τη Γαλάτεια Αλεξίου, έρωτας των νεανικών του χρόνων, κατέληξε σε διάσταση και διαζύγιο. Την ευτυχία βρήκε ο Καζαντζάκης στη δεύτερη σύζυγό του Ελένη, το γένος Σαμίου. Έγραψε ο Καζαντζάκης στον φίλο του Παντελή Πρεβελάκη στις 4 Μαΐου 1957: «Στην Ελένη χρωστώ όλη την καθημερινή ευτυχία της ζωής μου· χωρίς αυτή θά ’χα πεθάνει τώρα και πολλά χρόνια. Συντρόφισσα γενναία, αφοσιωμένη, περήφανη, έτοιμη για κάθε πράξη που θέλει αγάπη».

Ο Καζαντζάκης ταξίδεψε πολύ στην Ελλάδα για να γνωρίσει τη συνείδηση της γης και της φυλής μας, όπως έλεγε ο ίδιος. Βρέθηκε και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, καθώς και σε τόπους της Ανατολής. Με την Κύπρο, την οποίαν επισκέφθηκε με την Ελένη, συνδέθηκε ιδιαίτερα και τάχθηκε σταθερά υπέρ των αγώνων της για ελευθερία.

Παρά το γεγονός ότι ήταν ένας ασκητής ο Νίκος Καζαντζάκης αναμίχθηκε και στα κοινά. Το 1945 και για 40 ημέρες διετέλεσε Υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου, αλλά παραιτήθηκε, κυρίως μη αντέχοντας τα αιτήματα για ρουσφέτια. Το 1947-48 διετέλεσε τμηματάρχης της UNESCO στο Παρίσι, από όπου και πάλι παραιτήθηκε –και ας ήταν σπουδαία εκείνη η θέση– για να μπορέσει απερίσπαστα να επιδοθεί στην αγνή και αφιλόκερδη πνευματική δουλειά.

Βασικός άξονας των καζαντζακικών έργων είναι η εσωτερική ελευθερία και αξιοπρέπεια του ανθρώπου, η κοινωνική δικαιοσύνη, η τόλμη, όπως εκφράζεται στον φιλοσοφικό του όρο Η Κρητική Ματιά: να κοιτάζεις άφοβα τον φόβο, να ζεις τη ζωή των θνητών και να συμπεριφέρεσαι σαν να είσαι αθάνατος, να αγωνίζεσαι για την καταξίωση της ψυχής, μιας ψυχής διαρκώς πεινασμένης και ανικανοποίητης, που κατατρώγει τη σάρκα και οδηγεί σε πνευματική υπέρβαση και λύτρωση.

Για την ακέραιη και άφοβη παρουσία του ο μεγάλος Κρητικός καταπολεμήθηκε και από την Πολιτεία και από την Εκκλησία, που με τις παρεμβάσεις τους ματαίωσαν τη σίγουρη απονομή σ’ αυτόν του Βραβείου Νόμπελ. Τη δεκαετία του ‘50 η Εκκλησία της Ελλάδος άρχισε διαδικασία αφορισμού του, αλλά δεν τόλμησε να προχωρήσει στην πράξη. Το Βατικανό το 1954 ανέγραψε το μυθιστόρημά του Ο Τελευταίος Πειρασμός στον Κατάλογο Απαγορευμένων Βιβλίων.

Ο Νίκος Καζαντζάκης ασχολήθηκε με όλα τα είδη τού λόγου: ποίηση, θέατρο, φιλοσοφία, ταξιδιωτική αφήγηση, μυθιστόρημα. Έκανε, επίσης, πολλές μεταφράσεις και διασκεύασε στα ελληνικά μεγάλο αριθμό παιδικών βιβλίων. Μυθιστορήματά του έγιναν πολυβραβευμένες ταινίες, όπως ο Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά, που σκηνοθέτησε ο Μιχάλης Κακογιάννης, με πρωταγωνιστές τον Άντονυ Κουίν και την Ειρήνη Παπά, και Ο Τελευταίος Πειρασμός, που σκηνοθέτησε ο Μάρτιν Σκορσέζε.

Κατά το ταξίδι της επιστροφής του από την Κίνα, εισήχθη στην Πανεπιστημιακή Κλινική του Φράιμπουργκ της Γερμανίας, όπου πέθανε στις 26 Οκτωβρίου 1957, στις 10:20 το βράδυ. Νεκρός μεταφέρθηκε στην Αθήνα και μετά στην Κρήτη. Τάφηκε στην Τάπια Μαρτινέγκο, πάνω στα βενετσιάνικα τείχη του Ηρακλείου.

Σήμερα θεωρείται διεθνώς ένας οικουμενικός συγγραφέας και στοχαστής, ένας κλασσικός. Είναι ο πιο πολυμεταφρασμένος Νεοέλληνας συγγραφέας και σχεδόν δεν υπάρχει άνθρωπος που ξέρει να διαβάζει και δεν θα μπορέσει σε κάποια γλώσσα να διαβάσει Καζαντζάκη.

Στον τάφο του, που είναι παγκόσμιο πνευματικό προσκύνημα, έχει τοποθετηθεί το επιτύμβιο που εκείνος ζήτησε:

Δε φοβούμαι τίποτα.

Δεν ελπίζω τίποτα.

Είμαι λέφτερος.