AUTHORS STORIES - EMMA COWELL

 AUTHORS STORIES

EMMA COWELL 

Σήμερα στη στήλη AUTHORS STORIES φιλοξενούμε την κυρία EMMA COWELL ,  μια συγγραφέα που έχει σαγηνεύσει το ελληνικό αναγνωστικό κοινό και όχι μόνο, με τα βιβλία και τις ιστορίες που πλάθει!

Η γραφή της Emma Cowell έχει έναν τρόπο να φτάνει στον αναγνώστη αθόρυβα αλλά βαθιά, σαν να του ψιθυρίζει μια ιστορία που γνώριζε ήδη και περίμενε να ξανακούσει. Με βιβλία που ταξιδεύουν τον κόσμο σε ελληνικά νησιά, σε τοπία που μοσχοβολούν φως και αλάτι, και σε ανθρώπινες ιστορίες που αγγίζουν την ψυχή, η Emma Cowell έχει καταφέρει να ξεχωρίσει στη σύγχρονη ρομαντική λογοτεχνία. Με αφορμή το νέο της μυθιστόρημα και την ολοένα πιο στενή σχέση της με την Ελλάδα, συναντήσαμε τη συγγραφέα για μια συζήτηση που αποκαλύπτει το πάθος της για τη γραφή, τη δύναμη των συναισθημάτων και την ικανότητά της να βρίσκει ομορφιά ακόμα και στις πιο απαιτητικές διαδρομές.

1. Κυρία Emma COWELL,  όταν ξεκινάτε να γράφετε ένα βιβλίο, τι σας ελκύει περισσότερο; Μια εικόνα, ένα συναίσθημα ή ένας χαρακτήρας που θέλει να πάρει ζωή;

Πάντα ξεκινώ από ένα ιδιαίτερο μέρος της Ελλάδας που έχει κερδίσει την καρδιά μου. Όλα αρχίζουν από τον τόπο και μετά υφαίνω μια ιστορία γύρω από εκείνο το χωριό, την πόλη ή το νησί. Κάποιες φορές και συνήθως σε ένα πολύωρο γεύμα σε ταβέρνα βλέπω κάποιον που πυροδοτεί μια ιδέα ή μια σκέψη και τελικά καταλήγει μέσα στην ιστορία μου χωρίς να το ξέρει. Υπάρχει ένας χαρακτήρας που λέγεται Ζίνα στο The Island Love Song και την είδα να περπατά στα στενά της Ύδρας. Υπήρχε κάτι στην ενέργεια και στη στάση του σώματός της που φύτεψε τον σπόρο μιας ιδέας.

1.1 Και πόσο συχνά η ιστορία παίρνει κατεύθυνση που δεν είχες φανταστεί στην αρχή;

Τις περισσότερες φορές. Δεν σχεδιάζω λεπτομερώς την πλοκή. Απολαμβάνω τη διαδικασία του να αφήνω τους χαρακτήρες να με οδηγούν στη δική τους ιστορία. Ξέρω πάντα την αρχή, τη μέση και το τέλος όταν ακουμπώ τα χέρια μου στο πληκτρολόγιο, όμως τα ενδιάμεσα κομμάτια είναι τα πιο διασκεδαστικά και κάποιες φορές τα πιο επώδυνα. Μακάρι να σχεδίαζα περισσότερο, αλλά τότε ίσως αγανακτούσα που δεν θα είχα την ελευθερία να ακούσω τους χαρακτήρες μου και το πού θέλουν να με πάνε.

2.) Τα βιβλία σας έχουν πάντα έντονη την αίσθηση τόπου. Στην Ελλάδα φαίνεται να βρίσκετε κάτι ξεχωριστό. Τι είναι αυτό που σας γοητεύει εδώ;

Υπάρχει μια απερίγραπτη ενέργεια στον αέρα της Ελλάδας, γεννημένη από την αρχαία ιστορία και από μια αίσθηση υπερηφάνειας και κοινότητας που δεν έχω συναντήσει πουθενά αλλού στον κόσμο. Και το φαγητό… Αχ, το φαγητό. Λατρεύω τα πάντα στην Ελλάδα, τόσο πολύ που από το 2026 θα είναι το νέο μου σπίτι μαζί με τον σύζυγό μου. Όταν ήμουν μικρότερη, με γοήτευαν οι μύθοι και οι θρύλοι του αρχαίου κόσμου. Ήταν σαν παραμύθια, αλλά με πιο έντονη δύναμη. Είχα και μια βαθιά κατανόηση της κουλτούρας, γιατί η καλύτερή μου φίλη στην παιδική ηλικία ήταν Ελληνοκύπρια. Οι οικογενειακές τους γιορτές μου έμοιαζαν με φεστιβάλ και έχω τις πιο γλυκές αναμνήσεις να μαγειρεύουμε στην κουζίνα με τη μαμά και τη γιαγιά της.

3.) Υπήρξε κάποια στιγμή στην Ελλάδα που σκέφτηκες "αυτό πρέπει να το γράψω";

Η Ελλάδα είναι για μένα μια ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης. Μπορεί να είναι μια ανταλλαγή λόγων ανάμεσα σε δύο ανθρώπους στον δρόμο, το σχήμα των βράχων που αγκαλιάζουν έναν όρμο στην ηπειρωτική χώρα ή ο ρυθμός της νησιωτικής ζωής. Μου αρέσει να παρατηρώ και να απορροφώ την ατμόσφαιρα και συχνά συλλέγω στιγμές στον χρόνο, τις σημειώνω και επιστρέφω σε αυτές όταν ξεκινώ το επόμενο μυθιστόρημα. Ρουφώ τις σκέψεις των Ελλήνων φίλων μου και πολλές από τις φιλοσοφίες ζωής τους καταλήγουν κάπου μέσα στα βιβλία μου. Αναρωτιέμαι αν το έχουν καταλάβει.

Για παράδειγμα, ο σύζυγος μιας φίλης μου, που είναι υπέροχος μάγειρας, έφερε φαγητά σε τάπερ και στο τέλος του γεύματος, που είχε περισσότερο φαγητό απ’ όσο θα μπορούσαμε να φάμε σε έναν μήνα, άρχισε να μετρά τα δοχεία για να βεβαιωθεί ότι τα έχει όλα. Και τότε μου είπε:

«Η μητέρα μου λέει πάντα ότι ο αριθμός των πλαστικών δοχείων που έχεις είναι δείγμα πλούτου. Όσο περισσότερα, τόσο πιο πλούσιος είσαι στη ζωή».

Το λάτρεψα. Και βρίσκεται στο τέταρτο μυθιστόρημά μου. Και δεν το ξέρει καν.

4.) Οι χαρακτήρες σου συχνά έρχονται αντιμέτωποι με απώλεια ή αμφιβολίες. Τι είναι το πιο σημαντικό που θέλεις να πάρουν οι αναγνώστες από αυτό;

Ελπίδα. Όλοι χρειαζόμαστε την ελπίδα, αλλιώς για ποιον λόγο είναι όλα αυτά; Είτε έχεις πίστη είτε όχι, το ανθρώπινο πνεύμα είναι απίστευτα ανθεκτικό και μπορεί να αντέξει το αδιανόητο. Η δική μου συγγραφική πορεία ξεκίνησε από την ανάγκη να κατανοήσω τον θάνατο της μητέρας μου. Πέθανε το 2012, μόλις πενήντα εννέα ετών, μία εβδομάδα πριν τα Χριστούγεννα. Αν και άρχισα να γράφω το πρώτο μου μυθιστόρημα, One Last Letter From Greece, το 2020, ακόμη προσπαθούσα να διαχειριστώ την απώλεια. Έριξα τη δική μου αυθεντική και επώδυνη εμπειρία πένθους μέσα στις ιστορίες μου. Αν και προσωπική, η απώλεια είναι ένα παγκόσμιο θέμα. Καθώς βαδίζουμε σε αυτά τα δύσκολα μονοπάτια της ζωής, συχνά μας οδηγούν σε απρόσμενα μέρη. Τα μηνύματα των αναγνωστών που μοιράζονται τις δικές τους εμπειρίες απώλειας κάνουν κάθε ώρα συγγραφής να αξίζει. Στο τέλος όμως όλα μου τα βιβλία μιλούν για ελπίδα, αγάπη και εμπιστοσύνη σε μια ανώτερη δύναμη, όποια κι αν πιστεύει ο καθένας.

5.) Ποια είναι η πιο ανθρώπινη πλευρά σου που θέλεις να φαίνεται στα βιβλία σου χωρίς να γίνεται κραυγαλέα;

Τώρα που τα μυθιστορήματά μου κυκλοφορούν στα ελληνικά και έχω την τύχη να είμαι best seller στη χώρα που λατρεύω, ελπίζω ειλικρινά να φαίνεται η αγάπη μου για την Ελλάδα και να είναι ξεκάθαρο ότι αντιμετωπίζω έναν πολιτισμό που δεν είναι δικός μου με απόλυτο σεβασμό και φροντίδα. Νομίζω πως είναι επίσης εμφανές πόσο ρομαντική είμαι, γιατί λατρεύω την αγάπη. Αν και οι περισσότεροι συγγραφείς λένε ότι τίποτα από όσα γράφουν δεν είναι αυτοβιογραφικό, πάντα υπάρχει ένα κομμάτι μας σε κάποιους χαρακτήρες. Εκτός αν γράφεις ανατριχιαστικά αστυνομικά θρίλερ, οπότε εκεί θα ανησυχούσα. Παίρνω στιγμές από τη δική μου ζωή ή από τη ζωή φίλων μου και τις ξαναπλάθω στις ιστορίες μου. Στην ουσία γράφω για θέματα που με ενδιαφέρουν ή διεγείρουν τη φαντασία μου. Και αναπόφευκτα, τα αγαπημένα μου ελληνικά φαγητά βρίσκονται σε κάθε βιβλίο.

6.) Οι Έλληνες αναγνώστες σου φαίνεται να συνδέονται βαθιά με τις ιστορίες σου. Πώς νιώθεις όταν σου γράφουν γι’ αυτό;

Κάθε μήνυμα από αναγνώστη που απόλαυσε τα βιβλία μου σημαίνει πάρα πολλά. Η συγγραφή είναι ένα μοναχικό επάγγελμα και ζω συντροφιά μόνο με επινοημένους, αόρατους χαρακτήρες. Το να ακούω πως ένα στοιχείο της ιστορίας άγγιξε την καρδιά κάποιου ή ταυτίστηκε με τη δική του εμπειρία με ωθεί να γίνω ακόμη καλύτερη.

Κάποτε κάποια στην Ελλάδα μου είπε ότι γράφω πολύ καλά τους Έλληνες άντρες. Μου είπε ότι τους αποτυπώνω όπως είναι πραγματικά. Σύνθετοι, σίγουροι, ρομαντικοί, δύσκολοι, παθιασμένοι και όχι σαν κινηματογραφικό στερεότυπο. Θα την πιστέψω, γιατί δεν είχα ποτέ Έλληνα σύντροφο, αλλά ίσως είμαι καλή παρατηρήτρια της ανθρώπινης φύσης. Η μεταφράστρια των βιβλίων μου για τον ελληνικό εκδοτικό οίκο μού έγραψε επίσης για τη δική της εμπειρία απώλειας και αυτό με άγγιξε βαθιά. Μου είπε ότι το Under the Lemon Tree τη βρήκε ακριβώς τη στιγμή που χρειαζόταν παρηγοριά και αυτό με έκανε να κλάψω. Πολλοί αναγνώστες εκτός Ελλάδας μού ζητούν ταξιδιωτικές προτάσεις, οπότε χαίρομαι να γίνομαι πρέσβειρα των τόπων που με εμπνέουν. Πάντα με ρωτούν τι φαγητό να παραγγείλουν σε μια ταβέρνα και φυσικά χαίρομαι να απαντώ.

7.) Ποια ελληνική εμπειρία έχει χαραχτεί πιο έντονα μέσα σου και γιατί;

Το Πάσχα στην Ύδρα έμοιαζε σαν σκηνή από ταινία. Έκανα έρευνα για το δεύτερο μυθιστόρημά μου, The House in the Olive Grove, που διαδραματίζεται την περίοδο του Πάσχα, και ήθελα να το ζήσω από κοντά. Ως παιδί είχα πάει εκκλησία μόνο με τη φίλη μου, αλλά το να βρίσκομαι στην Ελλάδα εκείνες τις ημέρες ήταν μια εμπειρία που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Οι όμορφες παραδόσεις, το άρωμα του λιβανιού, το τσουρέκι που ψηνόταν, το σπάσιμο της νηστείας και το γιορτινό τραπέζι ήταν μαγικά. Ήταν προνόμιο να ζω όλη την προετοιμασία και το ίδιο το Πάσχα σε ένα τόσο όμορφο μέρος. Η Ύδρα μίλησε στην καρδιά μου και έτσι το τρίτο μου μυθιστόρημα διαδραματίζεται εκεί. Έπρεπε λοιπόν να επιστρέψω για περισσότερη «έρευνα». Δεν γράφω ποτέ για μέρη που δεν έχω επισκεφθεί και αυτό είναι πολύ σημαντικό για μένα.

8.) Στο έργο σου η φύση παίζει μεγάλο ρόλο. Τι σε κάνει να βλέπεις το τοπίο ως μέρος της ιστορίας και όχι απλώς ως φόντο;

Για μένα η Ελλάδα είναι σαν ένας ακόμη χαρακτήρας. Θυμάμαι το πρώτο μου ταξίδι, πριν σχεδόν δεκαπέντε χρόνια, και την έντονη αίσθηση αρχαίας ιστορίας στις καμπύλες της ακτογραμμής ή στα σχήματα των βουνών. Κάτι μίλησε στην ψυχή μου και με τράβηξε κοντά. Υπάρχει ένας ρυθμός ζωής στις μικρές πόλεις που διαφέρει από τις μεγαλουπόλεις και αλλάζει ανάλογα με το τοπίο. Το πέμπτο μου μυθιστόρημα, Beneath the Orange Blossom, διαδραματίζεται στην Καρδαμύλη, που έχει μια τελείως διαφορετική ατμόσφαιρα από τη Γιάλοβα, μόλις λίγες ώρες μακριά. Οι βροντές στα βουνά, η υγρασία, το άρωμα των βοτάνων στον αέρα δίνουν στη Μάνη μια μοναδική ταυτότητα. Η Ελλάδα είναι ένας τόπος γεμάτος αισθήσεις και προσπαθώ να τις μεταφέρω όλες στο χαρτί. Με ελκύει βαθιά και η θάλασσα. Όταν μετακομίσω στην Ελλάδα, θα ζω κοντά στον κόλπο του Ναβαρίνου, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην Ελληνική Επανάσταση. Η σύγχρονη και η αρχαία ιστορία συνυπάρχουν παντού και αυτό με εμπνέει ασταμάτητα.

9.) Πώς διαχειρίζεσαι τη στιγμή που τελειώνει ένα βιβλίο και πρέπει να αποχωριστείς τους χαρακτήρες σου;

Όταν ολοκληρώνω το πρώτο προσχέδιο, ανυπομονώ να το διαβάσω ξανά και ξανά πριν το στείλω στον επιμελητή μου. Μετά όμως από δύο ή τρεις επανεγγραφές και όλα τα στάδια επιμέλειας, είμαι παραπάνω από έτοιμη να το αποχαιρετήσω. Γράφω ένα βιβλίο τον χρόνο, οπότε πρέπει να προχωρώ γρήγορα, γιατί οι νέοι χαρακτήρες χρειάζονται χώρο στο μυαλό μου. Δεν χωράνε όλοι. Κάποιες σκηνές επιστρέφουν συχνά στη μνήμη μου και συνήθως είναι δραματικές και περιλαμβάνουν φαγητό.

9.1 Υπάρχει κάποιος που μένει για πάντα μαζί σου;

 Αγαπώ ιδιαίτερα τον πατέρα Σεραφείμ στο Under the Lemon Tree, που θα κυκλοφορήσει στα ελληνικά το 2026. Είναι σοφός και γίνεται πνευματικός καθοδηγητής της ηρωίδας, εμφανιζόμενος πάντα τη στιγμή που εκείνη χρειάζεται καθοδήγηση. Πολλοί χαρακτήρες προσπαθούν να επιστρέψουν, αλλά τους ζητώ να με αφήσουν ήσυχη όσο γνωρίζω τους νέους φίλους που δημιουργώ στο μυαλό μου.

10.) Αν η ζωή σου ήταν βιβλίο για κάποιον που δεν σε γνωρίζει καθόλου, ποιο θα ήθελες να είναι το πρώτο συναίσθημα που θα ένιωθε;

Ένα μεταδοτικό πάθος για τη ζωή. Είμαι παθιασμένη με την οικογένειά μου, τους φίλους μου και τη δουλειά μου. Λατρεύω την οικογένειά μου και είμαι απόλυτα πιστή. Νοιάζομαι βαθιά για τη συγγραφή και για το να γράψω την καλύτερη δυνατή ιστορία στο επόμενο βιβλίο μου. Και φυσικά, είμαι ολοκληρωτικά αφοσιωμένη στην Ελλάδα και στο να τη ζωντανεύω στις σελίδες μου.

11.) Τι σε εμπνέει αυτή την περίοδο; Υπάρχει κάτι που γράφεις ή σκέφτεσαι να γράψεις και σε ενθουσιάζει;

Η Ναυμαχία του Ναβαρίνου τον Οκτώβριο του 1827. Καθώς μετακομίζω στην Ελλάδα και θα ζω κοντά σε αυτόν τον υπέροχο κόλπο, η ιδέα για το έκτο μου μυθιστόρημα πιέζει να πάρει μορφή, συνδεδεμένη με αυτή την καθοριστική στιγμή της ελληνικής ιστορίας. Δεν ξέρω ακόμη ποια ακριβώς θα είναι η ιστορία, αφού δεν θα πρόκειται για ιστορικό μυθιστόρημα. Θέλω όμως να αποτυπώσω με κάποιον τρόπο τη σημασία αυτού του τόπου για τον ελληνικό πολιτισμό και την ιστορία. Μείνετε συντονισμένοι.

12.) Και για το μέλλον, τι ανυπομονείς περισσότερο να μοιραστείς με τους αναγνώστες σου;

Φιλία και το άρωμα της Ελλάδας. Το πέμπτο μου μυθιστόρημα, που θα κυκλοφορήσει στα αγγλικά το 2026, λέγεται Beneath the Orange Blossom και είναι μια ιστορία αδελφικότητας, μυστικών και αντοχής. Υπάρχει μια παράγραφος που συνοψίζει αυτό που νιώθω κάθε φορά που κατεβαίνω από το αεροπλάνο στο αεροδρόμιο της Καλαμάτας:

«Ήταν αδύνατο να αποτυπώσει κανείς το άρωμα της Ελλάδας. Τα σύνθετα στρώματα των αισθήσεων θα δοκίμαζαν ακόμη και τον καλύτερο Παριζιάνο αρωματοποιό, που θα μπορούσε να δημιουργήσει μόνο μια φτωχή απομίμηση. Γήινα βότανα πλαγιάς, όξινες νότες εσπεριδοειδών, φρέσκο όζον, καφές, μια υπόνοια καπνού και απολαυστική ξηρή ζέστη. Και κάτι ακόμη, άγρια όμορφο και μεταδοτικό, με μια αίσθηση γαλήνης, αν θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει τέτοια γεύση.» © Emma Cowell

Καθώς ξεκινώ το έκτο μου βιβλίο, συνειδητοποιώ ότι όλες οι ιστορίες μου μοιράζονται κοινά θέματα πέρα από το μαγευτικό ελληνικό σκηνικό. Μιλούν για απώλεια, αγάπη, ελπίδα και για το πώς διαχειριζόμαστε μια ζωή που δεν ανταποκρίνεται ακριβώς στο όνειρο. Αγαπώ τη συγγραφή και ονειρεύομαι κάποτε να μπορώ να γράφω μόνο αυτό, καθισμένη σε μια βεράντα με θέα τον κόλπο του Ναβαρίνου, που υπήρξε κομμάτι κάθε βιβλίου μου. Είναι ο τόπος που ενέπνευσε τη συγγραφική μου διαδρομή και ζει μέσα μου όταν βρίσκομαι μακριά του. Γι’ αυτό θέλω τόσο πολύ να τοποθετήσω μια ιστορία εκεί. Το νιώθω σαν το γούρι μου και θέλω να το ευχαριστήσω με τις λέξεις και με την καρδιά μου.

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω τη συγγραφέα Emma COWELL για την όμορφη συνέντευξη που μου παραχώρησε.  Τα βιβλία της κυκλοφορούν στη χώρα μας αποντις εκδόσεις ΠΕΔΙΟ - ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

🔹️ΕΝΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

🔹️ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΟΝ ΕΛΑΙΏΝΑ 

🔹️ΤΟ ΕΡΩΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ

Μεσα στο 2026 θα κυκλοφορήσει το βιβλιο το βιβλιο με τίτλο :

🔹️UNDER THE LEMON TREE 

Η συγγραφέας Emma COWELL είναι μια δημιουργός που πιστεύει στις δεύτερες ευκαιρίες, στις μικρές στιγμές που αλλάζουν την πορεία μιας ζωής και στη δύναμη της αγάπης να φωτίζει ακόμα και τις πιο σκιερές μέρες. Η συζήτησή μας μαζί της αποκάλυψε μια συγγραφέα με αληθινή ευαισθησία και βαθιά σύνδεση με τους ανθρώπους και τους τόπους που αγαπά. Και ίσως αυτός να είναι τελικά ο λόγος που τα βιβλία της βρίσκουν τον δρόμο τους στις καρδιές τόσων αναγνωστών.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ - EMMA COWELL 

Η Emma COWELL ζει ανάμεσα στην Κορνουάλη και την Ελλάδα και η ζωή της είναι βαθιά συνδεδεμένη με τις δύο αυτές πατρίδες της καρδιάς της. Πριν αφοσιωθεί στη συγγραφή εργάστηκε ως ηθοποιός και παρουσιάστρια στη BBC. Η κοινωνική της δράση είναι εξίσου σημαντική αφού έχει συμβάλει ενεργά στη συγκέντρωση πόρων για παιδιά που χρειάζονται παρηγορητική φροντίδα. Το συγγραφικό της έργο έχει αγαπηθεί ιδιαίτερα στο Ηνωμένο Βασίλειο με τα μυθιστορήματά της να ξεχωρίζουν για τη ζεστασιά τους, τη συναισθηματική τους δύναμη και την έντονη ελληνική τους ατμόσφαιρα. Είναι παντρεμένη με τον Tony και συχνά αναφέρεται με χιούμορ στη γάτα της, την Papoushka Gerald Cowell, που θεωρεί μέλος της οικογένειας.

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ: ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ Σταύρος